- Tak działa ciekawość w czystej postaci, religijna ciekawość. Uczniowie Jana Chrzciciela znają prorockie zapowiedzi, co do Mesjasza Pańskiego, ale chcą się przekonać na własne oczy, czy rzeczywiście Jezus jest tym zapowiadanym Mesjaszem. Jak dzisiaj rozbudzać swoją religijną ciekawość i czynić to we właściwym kierunku, kiedy świat bombarduje nas taką ilością informacji
i dezinformacji, że czujemy totalny przesyt i wówczas miesza nam się wszystko, także prawda z fałszem? - Dlatego dzisiaj po dwumiesięcznej przerwie wracamy do naszych katechez o Mszy św., bo gdzie lepiej można spotkać naszego Pana i Zbawiciela, jak właśnie na Mszy św., gdzie On przychodzi do nas i daje nam siebie na pokarm i napój?
- Może na początek warto podkreślić, że z natury rzeczy celebracja Eucharystii powinna oznaczać zgromadzenie wiernych na wspólnej modlitwie. Nie powinni to być przypadkowi wierni, ale lokalna wspólnota wierzących, którzy się znają i na takiej Mszy św. jeszcze bardziej jednoczą w przeżywaniu swej wiary. Takiej celebracji przewodniczy jej przełożony – proboszcz czy biskup, a razem z nim odprawiają czyli koncelebrują wszyscy obecni kapłani.
- Godne celebrowanie Eucharystii oznacza zarówno należytą troskę o odpowiednią asystę, czyli przynajmniej kilka osób posługujących podczas Mszy św. celebrującemu ją kapłanowi. To dotyczy też troski o potrzebne paramenty, czyli sprzęt niezbędny do celebrowania Mszy św.
- Gdyby najprościej nazwać te zasadnicze formy celebracji Mszy św., to należałoby wymienić:
– uroczystą celebrację z procesją na wejście, pełna asystą w czasie Mszy św., odpowiednią procesją z darami i komunijną oraz uroczystym błogosławieństwem na koniec,
– Mszę św. koncelebrowaną, gdzie możliwie wszyscy obecni w miejscu celebracji kapłani włączają się w celebrowanie Mszy św. pod przewodnictwem biskupa lub innego wyznaczonego kapłana, (To w szczególnych chwilach może podkreślać jedność kapłaństwa, ofiary i całego ludu Bożego. Wręcz zachęca się do koncelebracji w Wielki Czwartek i Wigilię Paschalną).
– celebracja Mszy św. przez kapłana w obecności tylko jednej osoby (Ma ona wówczas możliwie w całości spełniać funkcje ludu Bożego, a więc odpowiadać na wszystkie dialogowane formy modlitwy podczas sprawowania Mszy św. W takiej sytuacji po błogosławieństwie kończącym Eucharystię opuszcza się słowa „Idźcie w pokoju Chrystusa.”)
– celebracja Mszy św. przez kapłana bez udziału nawet jednej osoby spośród wiernych (Wolno ją sprawować „tylko ze słusznej i rozumnej przyczyny.” Opuszcza się wówczas pozdrowienia, zachęty oraz błogosławieństwo na zakończenie Mszy.)
- Na co więc za każdym razem warto zwracać uwagę zachęcając do godnego i świadomego celebrowania Mszy św.? Niech tych kilka uwag podpowie nam, jak jeszcze lepiej uczestniczyć w Mszy św.:
– Celebracja Mszy św. z ludem oznacza, że poza wyznaczonymi momentami z zasady celebrans modli się razem ze zgromadzonymi wiernymi (modlitwy dialogowane czy też inicjowane przez celebransa lub prowokowane przez Niego i razem z nim odmawiane). W całej liturgii jest tylko kilka wyjątków, kiedy celebrans modli się po cichu sam (przed Ewangelią, . Tak więc nikt nie powinien przybierać podczas Mszy św. pozy „egipskiej mumii” z natury swej niemej. To jest nasza wspólna modlitwa. Kiedy więc są te wyjątki, że celebrans modli się sam? Np. przed odczytaniem Ewangelii, na zakończenie przygotowania darów, przed spożyciem Komunii św., i po jej spożyciu.
– Mszalną Liturgię Słowa podczas niedzielnej Eucharystii stanowią trzy teksty: pierwszy ze ST, drugi z NT, a trzeci to fragment Ewangelii. Tak jak dwa pierwsze kończą się dialogiem „Oto Słowo Boże” – „Bogu niech będą dzięki”, tak Ewangelia kończy się dialogiem „Oto Słowo Pańskie” – „Chwała Tobie Chryste”.
– Msza św. sprawowana we wspólnocie ludu Bożego daje nam też ten szczególny czas przekazania sobie znaku pokoju przed przyjęciem Komunii św. Znak ten inicjuje kapłan przewodniczący liturgii, a podejmują wszyscy uczestnicy.
– Przyjęcie Komunii św. przez uczestników liturgii to piękna okazja do dania świadectwa wiary i dlatego też zaleca się, aby jeśli Komunii św. przyjmuje się stojąc, to przed Jej przyjęciem wykonać gest czci wobec Najświętszego Sakramentu (skłon lub przyklęknięcie). W samym rozdawaniu Komunii św. jeśli jest taka potrzeba, celebransa mogą wspierać nadzwyczajni szafarze, którzy z jego rąk otrzymują naczynia z Komunią św.
– Przy sprawowaniu koncelebrowanej Mszy św. koncelebransi na czas liturgii eucharystycznej podchodzą do ołtarza, jednak mają to czynić w taki sposób, aby nie zasłaniać ołtarza wiernym świeckim. W częściach modlitwy przeznaczonych do wspólnego odmawiania przez wszystkich koncelebrujących, a zwłaszcza słowach konsekracji, jakie wszyscy koncelebransi są obowiązani wypowiadać, mają wymawiać je głosem przyciszonym, aby można było wyraźnie słyszeć głos celebransa głównego. W ten sposób ułatwia się też wiernym zrozumienie słów.
- Na koniec dzisiejszego rozważania zapraszamy jeszcze do zatrzymania się nad dwoma momentami Mszy św. Pierwszym z nich jest modlitwa powszechna. Ma to być odpowiedź ludu Bożego na przyjęte z wiarą Słowo Boże. Mają to być błagania
o zbawienie wszystkich. Modlitwa powszechna obejmuje więc następujące intencje: a) w potrzebach Kościoła, b) za rządzących państwami i o zbawienie całego świata, c) za ludzi doświadczonych różnymi trudnościami, d) za miejscową wspólnotę. W celebracjach odbywających się w szczególnych okolicznościach, jak bierzmowanie, małżeństwo, pogrzeb, porządek intencji może bardziej uwzględniać określoną okoliczność. Intencje winny być nieliczne, ułożone w duchu mądrej wolności i zwięzłe. Wezwania może wygłaszać każdy wierny świecki, stojący np. przy ambonie. - Na koniec zaś kilka myśli o przygotowaniu darów ofiarnych. Chodzi oczywiście o dary, które staną się Ciałem i Krwią Chrystusa. Chociaż wierni tak jak dawniej nie składają już chleba i wina przeznaczonych do liturgii ze swoich własnych darów, obrzęd przyniesienia ich do ołtarza zachowuje swoją wymowę i duchowe znaczenie (procesja z darami). Pożądane jest także przynoszenie przez wiernych lub zbieranie w kościele pieniędzy albo innych darów przeznaczonych na potrzeby ubogich lub kościoła; składa się je w odpowiednim miejscu obok ołtarza. Przygotowanie darów kończy się umywaniem rąk przez celebransa, co dzisiaj wyraża pragnienie duchowego oczyszczenia, oraz odmówieniem przez niego modlitwy nad darami.
- Jakie wnioski na koniec tego dzisiejszego rozważania? Dwa zasadnicze:
– Najpierw to serdeczne pragnienie, aby w naszej parafii stopniowo wykształciły się grupy wiernych, którzy zajmą się solidnym przygotowaniem niedzielnej liturgii mszalnej, na początek tylko jednej Mszy św.
– Druga myśl dotyczy realnej szansy udziału w codziennej Mszy św. Czy nas cieszy możliwość takiego codziennego udziału w Mszy św.? Czy jest w naszych sercach pragnienie częstszego i świadomego w niej udziału? Jeśli niestety nasze odpowiedzi dzisiaj są raczej negatywne, to mamy nad czym popracować i warto tę refleksję podjąć. Amen.
